Ik heb mijzelf de afgelopen maand zo'n 11.000 km verplaatst door Oost-Europa, Centraal Azië en de lucht. Om op uit te komen in Almaty, gelegen tegen een prachtige bergketen en voormalige hoofdstad van Kazachstan.
Vanuit Kiev was de planning naar L'viv te reizen per trein in het westen van Oekraïne. Na in de middag een ticket te hebben gekocht voor diezelfde avond mijn tas ingepakt en voorbereid op de trein. In de metro richting het station die avond was er een klein probleem, de overstap die ik moest maken tussen stations is in de middag geen probleem, er is een voetgangers tunnel van het ene station naar het andere, echter deze is 's avonds gesloten en laat de trein nu net het enige punctuele zijn in Oekraïne... Eenmaal op het station de trein dus gemist en een nieuw ticket gekocht voor de dag erna, al bij al geen man overboord, een ticket was gelukkig maar 14 Euro voor een bed in een 4 persoons coupé.
Bijkomend voordeel was dat de dag erna bleek dat Josh(VS) ook in Kiev aangekomen was, ik was hem al een paar keer tegen gekomen in Georgië en wist dat hij in Oekraïne was maar hij was wat eerder in Kiev dan verwacht, nadat hij per toeval in het zelfde hostel kwam hebben we er maar een (kleine) reunië van gemaakt en na een aantal bier moest ik wederom een sprint trekken naar de metro en treinstation, wat hier en daar vreemde blikken opleverde. Rennen voor je leven met een backpack levert niet echt de schoonheidsprijs op en na doodop de trein ingestapt te zijn vertrok deze nog binnen de minuut. Laten we het maar op haarfijne timing van mijn kant houden....
Na L'viv ben ik in +/- 28uur (Minibus > Trein > Overnachting > Trein > Nachtbus) door Polen naar Litouwen gegaan. Eenmaal in Vilnius een paar dagen gerust in een hostel met een Canadees/Nederlandse eigenaar daarna weer door naar Riga, Letland om mijn vlucht naar Oezbekistan te halen en de 2000km door Oost-Europa te voltooien in de 2 weken die ik had.
Eenmaal in Tasjkent aangekomen(om 2:00 in de ochtend...) kon het echte avontuur weer beginnen, na 2 weken Oost-Europa waar elke stad 20 hostels heeft en iedereen 3 dagen komt om te feesten en drinken was het een welkome verandering om weer 'echt' te reizen; met handen en voeten eten te bestellen in een restaurant of een treinkaartje te kopen te midden van een duwende/schreeuwende menigte. Tenzij je letterlijk tegen je voorganger leunt is er altijd iemand die er tussen springt, je afsnijdt of op een andere manier voor dringt. Ik begin er onderhand gewend aan te raken. Er vormt zich vaak een halve cirkel om het loket en de kunst is dan ook om niet achteraan te beginnen maar gewoon halverwege en beetje bij beetje jezelf in het midden van de groep te duwen en zodra je dicht bij het raam van het loket bent gewoon je paspoort naar binnen duwen en hopen dat de verkoopster(vrouw, >40, kort haar, fel gekleurde oogschaduw(blauw/groen/geel of ertussen in) waar je eng van wordt) jouw paspoort pakt.
Tasjkent was een ideaal begin punt voor Centraal Azië, niet te klein/te groot en genoeg te doen om in de 'spirit' te komen. Mijn B&B lag op 5 minuten lopen van de Chorsu Bazaar waar alles maar voornamelijk groenten/fruit en kruiden werden verkocht. De bazaar is in elke stad ook de plek om geld te wisselen. Bij officiële wisselkantoren en banken krijg je zo'n 2400SOM per Euro er is echter een gigantische zwarte markt en het gat tussen de officiële en zwarte markt koers is zo'n 40%, 1 euro op de zwarte markt levert ongeveer 3400SOM op. Het enige probleem is dat het grootste bankbiljet 1000SOM is (zo'n 30 eurocent) even 100euro wisselen levert dan ook een stapel geld op. Elke Oezbeek leert dan ook van jongs af aan hoe razendsnel geld te tellen en doen dit bijna op de snelheid van een elektrische teller.
[499]
466.000 SOM / 137 Euro
Volksheld #1 is zonder twijfel Timur / Tamerlane(1336-1405), dankzij hem is er in Oezbekistan zoveel te zien, qua moskeeën, Medrassas en kastelen. In zijn eigen museum in Tashkent wordt nog eens precies uitgelegd wat voor grandioze dingen er wel niet te danken zijn aan hem. Het feit dat er tijdens zijn oorlogen richting de miljoen doden zijn gevallen en de steden van tegenstanders met de grond gelijk gemaakt wordt voor het gemak effe overheen gekeken.
Van Tasjkent naar Samarkand met de snelle 'express' trein, volgens de promotie folder duurt het zo'n 3 uur, maar de trein is systematisch 2 uur te laat en dus een 'gewone' trein en geen 'express' maar dat even tussendoor. Eenmaal in Samarkand een paar dagen besteed aan alle historische gebouwen met als hoogtepunt de Registan, 3 madrassa's (religieuze islamitische scholen) rond een centraal plein.
[832]
Registan
[743]
[803]
Binnenin één van de madrassa's
Samarkand naar Bukhara was wederom 5 uur in de trein, echter in het midden van de dag en zonder airco in 40 graden Celsius levert dit een soort van rijdende sauna op waar alles en iedereen bezweet voor zich uit zit te staren en gigantische hoeveelheden water weg zit te drinken. Bukhara is kleiner dan Bukhara en voelt gelukkig iets minder toeristisch aan. Na 3 dagen door gereisd naar Khiva, de laatste van de 3 grote historische steden om de reis door Oezbekistan af te sluiten. Vanuit Khiva per slaaptrein (22 uur) weer terug naar Tasjkent om naar Kazachstan te gaan.
[932]
Bolo-Hauz moskee, Bukhara
[992]
Binnenplaats van de Kalon moskee
[056]
Khiva
[068]
Khiva
Vanuit Tasjkent ben ik samen met een Zwitsers koppel richting Kazachstan op pad gegaan. We waren allemaal benieuwd hoe dit zou gaan we hadden ondertussen veel horror verhalen gehoord en gelezen dat het met gemak uren kon duren om Oezbekistan uit te komen en uren om Kazachstan in te komen. Uiteindelijk bleek dit de makkelijkste grensovergang tot nu te zijn voor ons. Al mijn verzamelde registratie papieren werden genegeerd en al bij al waren we binnen een uur door beide grensposten.
Vanwege mijn visa data zou ik maar 11 dagen hebben in Kazachstan, wat genoeg tijd is om alle steden te zien die ik wilde zien, maar het wel krap maakte vanwege de gigantische afstanden.
Vanuit Oezbekistan dezelfde dag door naar Turkestan een kleine stad met 1 bezienswaardigheid een mausoleum, jammer genoeg in de steigers toen ik er was, 1 van de 'hoofd attracties' in Kazachstan. De dag erna vroeg op en 11 uur in de trein richting Aralsk.
Een stad die voormalig aan de Aral zee lag, maar tegenwoordig zo'n 60km van de zee ligt vanwege de opdroging van de zee. De stad zelf is even spannend als het gemiddelde dorp in Drenthe, niks te beleven en ook nog eens kleine zandstorm hier en daar. Maar de plek om de Aral zee(en voormalige zeebodem) te bezoeken per 4x4 Jeep.
[090B]
Zoals overal in Kazachstan; heel erg weinig
[144]
Een van de meerdere schepen op de, voormalige, zeebodem.
[174]
Zand, zout, kamelen en ik...
Na een dag in het zand gespeeld te hebben was het tijd om weer verder te gaan, het nadeel was alleen dat Aralsk redelijk in the-middle-of-nowhere ligt en ik naar Astana moest zien te komen in het noord-oosten. De makkelijke route is via het zuiden en Almaty, maar hierdoor zou ik soort van halve maan maken en veel stukken 2 keer bereizen.
Waarom makkelijk als het ook moeilijk(maar een stuk interessanter) kan, daarom de dag erop verder naar het noord-westen richting Aktobe (500km, nog eens 11 uur per slaaptrein) hier en daar een kerk bezocht die de moeite waard was en de dag erna op het vliegtuig gestapt naar Astana (1000km) de nieuwe hoofdstad van Kazachstan met een gigantische hoeveelheid aan moderne/futuristische gebouwen en absurde overheidsgebouwen. Voor de gene die niet geïnteresseerd zijn in of architectuur of absurde centraal Aziatische prestige projecten is er geen, maar dan ook geen enkele reden om zelfs maar in de buurt te komen van Astana, voor die andere 1% van de bevolking en ik is het de moeite waard. :)
Het (kunstmatige) centrum is een 2 kilometer lange 'boulevard' (een 2km lange betegelde uitgestorven straat met park) met allerhande kantoorgebouwen en ministeries eromheen.
[259]
Universiteit (als ik het goed heb begrepen)
[367]
Senaatsgebouw
[383]
Presidentiële paleis
Eergisteren de laatste lange treinreis van centraal Azië achter de rug, van Astana naar Almaty(22 uur, 1000km) de voormalige hoofdstad. Het is hier in ieder geval een stuk levendiger en gezelliger. Morgen, de laatste dag op mijn Kazachstaanse visum, naar Kirgizië.
De route tot zover(klik op de map/link om in te zoomen e.d.)
Meer foto's;
No comments:
Post a Comment