Ik ga op reis en neem mee...

Onder het motto, het duurt even maar dan heb je ook wat, ben ik de afgelopen weken/maanden bezig geweest met mijn volgende reis te plannen.

Met plannen bedoel ik vooral ambassades afgaan om visa's te regelen. Ik kan nu dan ook zonder probleem de ambassades van de meest duistere landen vinden in Den Haag & Brussel. 

China? Een gebouw groter dan het gemiddelde Nederlandse gemeentehuis, mateloos populair en elke dag rijen tot 50 man voor de deur. Oezbekistan? Een vrijstaande villa in een statige diplomatenwijk in Brussel. Azerbeidzjan? Een mooi pand in Den Haag, maar het consulaire gedeelte is dan weer weggemoffeld in het souterrain en met een grote van 1 bij 4, altijd lekker knus met mede reizigers en Azeri's, omdat ze hier maar 4 uur per week open zijn.

Maar het is allemaal niet voor niks geweest, een flinke zak geld en 2 maanden verder ben ik dan ook de trotse bezitter van visa's voor voormalige sovjet staten als Azerbeidzjan, Oezbekistan, Kazachstan, Kirgizië & Tadzjikistan. Maar voordat ik daadwerkelijk Back in the USSR ben moet ik onder andere eerst nog door Turkije, Georgië en Iran.

Visa's: check. Stap twee, inentingen... Na een batterij aan prikken ben ik nu ook ingeënt voor DTP en Hepatitis A t/m Z. Last but not least; reisgidsen, natuurlijk kan er niet op vakantie gegaan worden zonder een gezonde verzameling Lonely Planets voor alle landen.

Voorbereidingen zijn getroffen, dan rest er nog maar één ding, Hit The Road, Jack! 

16 Maart is D-Day. 16 maart, niet een dag van echt aanzienlijke betekenis in de geschiedenis, alhoewel, natuurlijk de dag dat Willem I als eerste koning werd gekroond in 1815, maar ook de dag dat vriendje Saddam de stad Halabja in Koerdisch Irak een kopje kleiner maakte.

De 16e dus, dat is overmorgen al, dus nog snel even controleren of alles compleet is, de laatste nummers toevoegen op mijn iPod, hier en daar nog wat mensen gedag zeggen, want iedereen zal het toch een maand of 6 zonder mij moeten stellen.

Over 6 maanden moet ik volgens schema, Inshallah, ergens in het westen van China zitten, in de buurt van Mongolië, maar we zullen wel zien hoe de planning stand houdt, tijdschema's van bussen worden als overbodig beschouwd in de regio.

Na lang genoeg gewacht te hebben op de bus die überhaupt niet komt of de trein die standaard 5 uur te laat arriveert, is tijd relatief.

Vanuit Istanbul richting het Verre Oosten, hier en daar zigzaggend langs de Zijde route.